Değişim ve dönüştürmenin ve ahengin bir süreci vardır.
Değişim, bizatihi oluşan, değiştirmek ise dolaylı olarak öbür şeye dönüştürme halidir. Birey olarak gelişime, değişime ahenk yapmak zordur. Öncelikle değişime direnç gösterir ahenk yapmakta zorlanırız. Değişim ile birlikte ruhsal, fizikî çeşitli ahenk meseleleri yaşarız. Bu süreç bir müddet sonra değişime olan bizde direncimizi kırar ve değişime gelişime ahenk sağlarız.
Karşımızdakini değiştirebilme gücümüz var mı?
Bazen de münasebetlerde karşıdakini olduğu üzere kabul etmek yerine onu değiştirmek isteriz. Kendimiz üzere düşünsün isteriz. Bu gerçekleşmediğinde onu cürümler ve reaksiyon gösteririz. Anne babalar çocuklarını, eşler birbirini, arkadaşlar birbirini değiştirmeye çalışır. Değiştirme hedefi ise daima kendi istediği üzere olsun ister. Zira kendisinin kanısı doğrudur ve onun yeterliliğini içindir. Değiştirmek istenen kişi kusurludur. Aslında bizler karşımızdakini düşünmeyiz. Bize nazaran fikri yanlış ise bunu asla kabul etmeyiz. Öbür taraftan değiştirilmeye çalışılan birey ise memnun değildir. Bu sürecin sonucunda kaos oluşur. Zira kişi değişimi kendi istemediği sürece kimse onu değiştiremez ve istediği sonucu alamaz.
Bir insan ne vakit değişir?
Yaşam içinde kendimizi tanıyarak kendi içimizde değişim yapabiliriz. Bireyleri de oldukları üzere kabul ederek sonlarımızı çizdiğimizde, bağlantılarımız de daha kuvvetli ve daha memnun oluruz. Bireyler değişim yapmak istediğinde onlara takviye vererek onların değişim sürecine katkımız olur.
Unutmayalım ki ömürde her canlı özel ve özgündür. Yaratıcı yaratılanı özgür iradesine bırakmıştır. Karşıdaki kişiyi değiştirmeye çalışmak özgür iradesine müdahale etmek demektir. Bunun sonucuna ulaşmak ise mümkün değildir.