Kiminle ne konuşursak konuşalım her vakit kendimizle konuşuruz. Biz ruhsal danışmanlar, bunu bildiğimiz için çok fazla konuşmayız; sorduğumuz sorularla danışanı konuşturmaya çalışırız. Hedefimiz, danışanın daha evvel farketmediği bir gerçekle lisan sayesinde bağlantı kurmasıdır. Danışan kendisi hakkındaki gerçekleri diğerinden değil, kendi anlattıklarını dinleyerek farkeder. Bazen danışan hikâyesini/gerçeğini anlatırken kendince güzelleştirir, birleştirir ve daha inandırıcı hale getirir. Anlattıkça yeniler ve yenilenir.
Kitap okurken de bu böyledir. Kitabı değil kendimizi okuruz. Zira okurken, kaç defa okumuş olursak olalım, birinci seferinde de her seferinde de daha evvel farkına varmadığımız bir gerçeği ortaya çıkarırız ve kendimizle bağlantı kurarız. Aslında kendimizde olmayan hiçbir şeyi bir diğerinden yahut bir kaynaktan öğrenemeyiz. Okumak kendi içimizde bulunan bir şeyi şuur seviyesine ve gün yüzüne çıkarmaktır. Okurken ve anlatırken kendi gerçeğimizi kendimiz yaratırız.
