Yukarıdaki sorulara ister evet diyelim ister hayır romantik bağlantı seçimlerimiz daima tıpkı döngüde tekrar ediyorsa, daima misal bireyler ile kendimizi yakın ilgide buluyorsak ya da daima birebir tiplerden hoşlanıyor ve onlara aşık oluyorsak yahut daima benzeri halde bağlanamıyor, sevemiyor ve kaçıyorsak yakınlıktan, tüm dertlere karşın bağlanıp ayrılamıyorsak şayet tüm bunların manası var. Tüm bunları anlaşılmasına, fark edilmesine ve niçin buralara sürüklendiğimizi kendimize açıklamaya gereksinimimiz var demektir.
Ve tüm bunların şifresi GEÇMİŞ’imizle ve GEÇMİŞ bağlarımızla bilhassa çocukluktaki GEÇMİŞ’imizle ilgisi var. Aslında bu GEÇMİŞ, geçmemiş bizim için. Geçmişte kalmış tesiri bizimle devam ediyor. Şimdiki vaktimizi, bu günümüzü etkilemeye devam ediyor.
Bu etkiyi, bu ilişkiyi ve bu döngüyü fark ederek, anlayarak ve manalandırarak birşeyleri değiştirebiliriz lakin.
İlk yuvamız annemizin karnı, sonra meskenimiz ve büyüdüğümüz yerler. Birinci münasebetimiz birinci yuvamızda yani annemizin karnında başlar. Birinci ve en yakın alakamız annemizledir münasebetiyle daha onu görmeden duymadan bile hissederek oluşan bir bağ. O yüzden annemizin her durumu bizi tesirler. Gebelik süreci, doğum süreci, bebeklik, çocukluk, ergenlik ve yetişkin safhalarının hepsinde yeni yeni bağlantılar kurar kendimizi inşa ederiz. Doğduğumuz mesken, içlerine karıştığımız aile ile temel ilgilerimizi inşa ederiz. En çok da bakımveren(ler)imizle (çoğunlukla anneler). Ailedeki her bireyin bizimle ve birbirleiryle olan bağlantıdan etkileniriz ve onları etkileriz tıpkı vakitte. Münasebetiyle ailemizde öğreniriz alakayı, yakınlık kurmayı yahut uzakta durmayı, nerde ve ne kadar durmayı yahut nerden kaçmayı, kaçamadığımızda ne yapmayı… hepsini ve herşeyi orada öğreniriz.
Bu yüzden sonrasında kurduğumuz münasebetler, yakınlık ve uzaklıklarımızın hepsi ailemizden biricik birinci ilişki(ler)imizden çok etkilenir. Onun üzerine inşa ederiz. Bir nevi tekrar ettiririz tıpkı senaryoyu: bazen düzeltmek için bazen de tıpkı biçimde tekrar etmek için. bireyler değişir, rolleri oynayanlar değişir fakat senaryo tekrar eder kendini. Beynimiz tanıdıklığı sever sonuçta, sıkıntı olsa da karışık olsa da, bize ziyanlı olsa da. Bildiğimizi yaparız ve bilmediğimizden korkarız birebir vakitte. O yüzden birebir senaryoyu tekrar ederiz. Bazen senaryoda kusurlar buluruz, rahatsız eder bizi. Bu yüzden senaryoyu düzeltmek için yine birebir bağlantıları çekeriz hayatımıza. Aslında uğraşımız şimdiki şahıslarla değildir çoğunlukla geçmişimizdeki şahıslarla ya da kendimizledir. Yalnızca onları aktör olarak alırız senaryoya. Böylelikle döngü tekrar eder durur. Olayın geçmişimizle geçmişteki kendimiz yahut bağlantılarımızla ilgili olduğunu fark edip anlayana kadar…
Seçimlerimizin, döngülerin ve aynılıkların bir manası olduğunu fark etmek, anlamak, öğrenmek ve şuurla ilgilerimizi ele aldığımızda geçmişin tesirlerinden bağımsız onları biricik kendileri olarak kıymetlendirebilir ve onlarla ilişkilenebiliriz.
Tabi ki bu süreç kolay değil. Birşeylerin aykırı gittiğini, güya bizi birşeyleri istemsizce oraya çektiğini düşündüğümüzde geçmişin güçlü tesirini, geçmişin günümüzle ilgisini ve temasını hatırlatsın. Bunları kendimiz çözemediğimizde ve hayatımızı çok etkilediğini yahut engellediğini düşündüğümüzde profesyonel dayanak almak yanlışsız bir adım olacaktır.