Down sendromu, genetik bir farklılık olup, kişinin fazladan bir 21. kromozom taşımasıyla ortaya çıkar. Bu durum, gelişimsel ve fizikî özelliklerde besbelli değişikliklere neden olur.
Down sendromu, tüm dünyada en yaygın görülen genetik bozukluklardan biridir.
Down sendromu, hücre bölünmesi sırasında meydana gelen bir kusurdan kaynaklanır. Bu yanılgı, üç halde ortaya çıkabilir:
Trizomi 21: En yaygın çeşididir (%95). Her hücrede fazladan bir 21. kromozom bulunur.
Mozaik Down Sendromu: Hücrelerin kimilerinde olağan, kimilerinde ise fazladan 21. kromozom bulunur.
Translokasyon Down Sendromu: Fazladan 21. kromozomun bir modülü öbür bir kromozoma bağlıdır.
Down sendromu, gebelik sırasında yahut doğumdan sonra çeşitli testlerle teşhis edilebilir.
Tedavi, Down sendromunun kendisini değil, beraberinde getirdiği sıhhat sıkıntılarını yönetmeye yöneliktir.
Erken müdahale programları, özel eğitim ve çeşitli terapiler, bu bireylerin potansiyellerini en üst seviyeye çıkarmalarına yardımcı olabilir.
Erken müdahale programları, Down sendromlu çocukların gelişimi için kritik kıymete sahiptir. Bu programlar ekseriyetle doğumdan çabucak sonra başlar (fiziksel terapi, dil- konuşma terapisi, ergoterapi vb.)
Okul öncesi eğitim, Down sendromlu çocukların toplumsal ve akademik hünerlerini geliştirmeleri için kıymetli bir devirdir.
Kaynaştırma eğitimi, Down sendromlu çocukların olağan sınıflarda eğitim almasını sağlar. Bu yol, çocukların yaşıtları ile birlikte öğrenmelerine ve toplumsal marifetlerini geliştirmelerine yardımcı olur. Lakin, kimi durumlarda özel eğitim sınıfları yahut kişisel eğitim programları da gerekli olabilir. Bu programlar, çocukların ferdî gereksinimlerine ve öğrenme suratlarına nazaran uyarlanır.
Aileler, Down sendromlu çocukların eğitiminde kilit rol oynar. Meskende verilen dayanak, okulda öğrenilenlerin pekiştirilmesine yardımcı olur. Aileler, çocuklarının eğitim sürecine faal olarak katılarak, öğretmenlerle işbirliği yapmalı ve çocuklarının ilerlemesini yakından takip etmelidir.