Çocuklar bazen rutin denetimler bazen acil müdahale edilmesi gereken sıhhat problemleri bazen de kronik hastalıkları nedeniyle sık sık hastane süreçlerine maruz kalır.Çocukluk sürecindeki tıbbi müdahaleler çocuğun güvendiği duygusal bağ kurduğu bireyler tarafından gerçek yönetilmediğinde travmatik tesirlere yol açabilir.Süreç günlük hayatta hastane, hekim, ilaç, iğne ile ilgili tehdit ve dehşet içeren olağan görünen telaffuzlarla başlar ve çocuğun yalnız hissettirildiği telaşlı tıbbi yaklaşımlarla daha da zorlaşır.
Hastane süreçlerini nasıl ele almalıyız diye baktığımızda öncelikle lisan gelişimini tamamlamış yaşı daha büyük çocuklarda kendimiz ve yakın etrafımız tarafından kullandığımız lisana dikkat etmek, çocuğun bilmediği, hiç deneyimlemediği durumlar için dehşet ve dert yaratmamak gerekir.
Doktor randevusuna gitmeden evvel nereye gidileceği konusunda palavra söylenmemeli, ödül vaat etmemeli, yapılacak süreçler konusunda yaşına nazaran kesinlikle uygun bilgiler verilmelidir. Müdahaleler mümkünse çocuğun bildiği ya da yakın olduğu kişinin kucağında yahut yakınında yapılmalı, sıhhat çalışanlarıyla ebeveynlerin olumlu bir irtibat içinde olmaları gerekir. Telâşlı,sert yaklaşımlar, gerginlik yaratan telaffuzlar, ağladığında, korktuğunda, bağırdığında çabucak susturmaya yönelik müdahaleler bilhassa tehditler o anda yararlı olmadığı üzere sonrası için de yaşanacak süreçleri daha da zorlaştırır.Bunun yanı sıra çocuğun canı acıdığında ve korktuğunda korkacak bir şey yok, acımadı ki… üzere tabirler hissettiklerin gerçek değil ve de kıymetli değil iletisi verir.
Bir çocuk ağladığında birinci reaksiyon istemsizce ağlamayı durdurmak olur halbuki susturmaya çalıştığımızda biz de gerilime gireriz ve sistem regüle değilken kimseye yardımcı olamayız. O anda etrafımızda gelişen her şeye karşın sakin kalabilme mahareti, ne kadar gerildiğini, korktuğunu kabul etmek yani duygusu her neyse onu kabul etmek ve kullandığımız gerçek sözler çocuğa yardımcı olabilen tek şeydir.
Doktor randevusundan gelince de çocukla birlikte canlandırmalar yapmak, ‘’doktorculuk’’ oynamak, acı verici tecrübesi tekrar tekraren oynamasını ve anlatmasını sağlamak, gerilimi tolere edebilmesine imkan sağlar.Dil maharetinin olmadığı çok erken devirler, ameliyatlar ya da kronik hastalık süreçleri için ise etkilenme derecesi daha ağır olabilir, dayanak almak gerekebilir.