Dursun Duru, 3,5 yaşındayken geçirdiği çocuk felci nedeniyle sağ bacağını kullanamadı. 1998 yılında bedensel engelli ağabeyi Bekir Duru ile birlikte oturdukları Ihlara beldesinden, Aksaray’a taşınıp, ‘engelliler derneği’ kurdu. Dernek çatısı altında basketbol ekibi oluşturan Dursun Duru’nun o yıldan itibaren hayatı değişti.
Basketbolla birlikte yaşama tutunduğunu tabir eden ve 2 çocuk ve 3 torun sahibi olan Duru, “Aksaray Engelliler Derneği’ni kurduktan sonra, 1998 yılında basketbolla tanıştım. O yıllardan itibaren sporla uğraşıyorum. Basketbol ekibimiz 2014 yılında Aksaray Belediyesi bünyesine geçti. O yıldan beri belediye bünyesinde çaba ediyoruz. Yaşım 56 oldu lakin bu spordan hala kopamıyorum. Bu, benim için bir alışkanlık oldu. Hani derler ya, sahnenin tozunu yutanlar bir daha sahneyi bırakamazlar, biz de bu sandalyelere oturduğumuz vakit kalkmak içimizden gelmiyor” dedi.
‘KENDİMLE BARIŞIĞIM’
Engellilerin meskenlerine kapanmaması gerektiğini tabir eden Duru, “Bütün engelli kardeşlerimizi basketbol olmasa bile diğer spor kollarında görmek isteriz. Meskenlerine kapanıp kalmasınlar. Kendilerini toplumsallığa adasınlar; bu spor faaliyeti olur, sanatsal faaliyet olur, toplumsal aktiviteleri olur, ne olursa olsun, kâfi ki konutta durmasınlar. Yaşım prestijiyle ‘Dede’ diyen oluyor, ‘İhtiyar’ diyen oluyor, ‘Buradan ölün çıkacak, tabutla mı gideceksin’ diyorlar. Kendilerince bu türlü şeyler diyorlar fakat ben kendimle barışığım. Daha evvel 115 kiloydum, spor sayesinde 75 kiloya düştüm. Daha çok gence taş çıkaracağımı düşünüyorum” diye konuştu.
Engelli çocukları, basketbola kazandırmaya çalıştıklarını da belirten Duru, “Takımımızdaki 2 arkadaşımız hariç öteki arkadaşlarımızı basketbola ben kazandırdım. 9 atletimizi ben keşfettim fakat artık imkan sıkıntısı, biraz da malzemeler çok değerli, geliş-gidiş maliyeti derken atletlerimizi zorlayabiliyor. Çocuklarımızın aileleriyle konuşuyorum, tanışıyorum. Yeni beşerler kazanabilmek ismine daima irtibat halindeyim” dedi.
