Yeni bir çalışma, cihanda şimdi akıllı hayat belirtileri bulamamamızın sebebine dair çok sayıdaki kasvetli fikre bir yenisini daha ekliyor. Yalnızca gözlemlenebilir kısmında en az 70 seksilyon (7’nin yanına 22 tane sıfır ekleyebilirsiniz) yıldız olduğu varsayım edilen, 13,7 milyar yaşındaki evrenimizin nitekim büyük bir yer olduğu açık. Lakin buna karşın, şimdiye kadar diğer rastgele bir uzaylı medeniyete ve hatta bu türlü bir medeniyetin izine rastlamamış olmamız epeyce garip gözüküyor.
Akıl almaz boyutta olan evrenimizde neden şimdi öbür bir medeniyetle karşılaşmadığımız, Fermi paradoksunun temelini oluşturan soru. Fermi paradoksu, uzaylıların var olma mümkünlüğünün çok yüksek olduğu, lakin bunu doğrulayacak delillerinin bulunamaması ortasındaki çelişkiyi tabir ediyor.
Fermi Paradoksu için önerilen pek çok farklı fikir bulunuyor. Kolay bir biçimde hayatın az olması ve iki uygarlığın ortasındaki vakit ve uzay farkı rastgele bir irtibat kurulmasını önlüyor olabilir. Yahut çok daha enteresan ve uç bir teklife nazaran, çok gelişmiş bir uzaylı ırk bizi özel bir galaktik hayvanat bahçesinde izole ediyor de olabilir. Kimi tekliflerde uzaylıların kaynaklar için onlarla rekabet etmek yerine öbür tipleri yok ettiğini ve bu nedenle başka herkesin sessiz kalmaya çalıştığı sav edilirken, başka, eşit derecede kasvetli senaryolar, kozmosta ortaya çıkan ve gelişen ırkların kendilerini yok etmek için çok fazla yardıma muhtaçlık duymadıklarını öne sürüyor.
Yeni çalışma da bu son kümeye katılıyor
Yeni çalışma da, uzaylı medeniyetlerinin öteki akıllı ömürlerle irtibata geçme bahtı bulmadan çok evvel sonlarına ulaştığını öneriyor. Şimdi hakem kontrolünden geçmemiş olan ön baskı makalesine nazaran, akıllı medeniyetler, galaktik ölçekte çok genç yaştayken, yaşadıkları gezegende iklim değişikliği nedeniyle sonlarına ulaşacaklardır.
Evrenimiz termodinamik yasalarını takip ediyor. Her şey düzensizliğe gerçek ilerliyor ve güç üretimini ne kadar verimli hale getirmeye çalışsak da, kesinlikle bir ölçü atık ısı ortaya çıkıyor. Bu yüzden ortaya çıkan her teknolojik medeniyetin muhtemelen insanlığın şu anda karşılaştığı problemlerle karşılaşacağı ve gezegenlerinin giderek ısınmasıyla üzerindeki canlılar için daha yaşanamaz bir hale dönüşmesine sebep olacağı kestirim ediliyor. Takım, makalelerinde “analizimiz, güç büyüme oranı yılda yüzde 1 mertebesindeyse, bu çeşit varsayımsal teknosferlerin azamî ömrünün yıldız evrimine kıyasla süreksiz olduğunu gösteriyor” diye yazıyor ve devam ediyor: “Teknosferlerin ömrünün üst hududu, yıldız spektral tipine karşı nispeten duyarsızdır ve sadece yüzlerce yıldır.”
Kısacası, şayet teknolojik medeniyetler en fazla bin yıl sürüyorsa ve nispeten ender ortaya çıkıyorsa, varlıklarını tespit etmek mümkün olmayacaktır ve Fermi Paradoksu’na kısmi bir tahlil sunacaktır. Grup, “herhangi bir anda ender oldukları için teknolojik cinslerle karşılaşmadığımızı” söylüyor.
Sinyal ulaşana kadar yok oluş…
Elbette bu açıklama, bizimle yakın bir noktaya ulaşmış diğer bir medeniyetin sinyalleriyle karşılaşmayacağımız manasına gelmiyor. Lakin bu türlü bir sinyal bize ulaşana kadar, o medeniyet muhtemelen çok uzun bir mühlet evvel yok olmuş olacaktır. Araştırmacılar, uzaylı ömrü tespit etmenin yolunun, bir medeniyetin kendilerini yok etmeden evvel gezegenlerine verdiği kalıcı hasarı görmeyi içerebileceğini söylüyorlar.
Ayrıca araştırmacılar, bu ısı artışı meselesiyle karşılaşan uygarlıkların uygulayabilecekleri kimi metotları de öneriyor. Takım, gelişmiş ve daima genişleyen medeniyetlerin bu çok ısı oluşumuyla çaba etmek için, örneğin atmosferi aerosollerle değiştirmek, yıldızlarını değiştirmek (başka gezegene göç etmek) yahut gezegenlerini tercih edilen bir yörüngeye sokmak (yıldızdan biraz daha uzaklaşmak gibi) üzere seçenekleri kısaca ele alıyor. Ayrıyeten, medeniyetlerin imkanları dahilinde yaşamayı öğrenerek ve güç tüketimlerini azaltarak kendi gezegenlerindeki ömürlerini “bir milyar yıl gibi” değerli ölçüde artırabileceklerini de söylüyorlar.
Çalışma, şu anda ön baskı sunucusu arXiv’de yer alıyor.