Genellikle Dünya’nın Güneş etrafındaki bir çeşidini tamamlamasını 365 gün olarak tanımlasak da, aslında bu seyahat 365 buçuk günden yaklaşık olarak 6 saat, yani çeyrek bir gün daha uzun sürüyor. Bu yüzden günümüzde kullanılan çağdaş 12 aylık takvimde, bu farkı gidermek için “artık yıllar” kullanılıyor ve kimi yıllarda Şubat ayına bir gün daha ekleniyor. Tam da bugün üzere…
Dünya’nın çeşidini tamamlamasından arta kalan saatler, her dört yılda bir toplamda bir güne denk geliyor. Artık yıl, bu fazladan günü Şubat ayına ekleyerek onu olağan 28 gün yerine 29 gün haline getiriyor.
2 yılda bir ekstra bir ay
Artık yıl ve Güneş’in etrafındaki pozisyonumuzun her yıl tıpkı günde yaklaşık olarak tıpkı yere denk getirilmesi fikri, Ay’ın döngülerine ve evrelerine dayandığı için insanların 365 yerine 355 günlük bir takvim kullandığı antik Roma’ya kadar uzanıyor. Romalılar, bir mühlet sonra takvimlerinin mevsimlerle ahenginin bozulduğunu fark ettiler ve eksik günleri telafi etmek için her iki yılda bir Mercedonius ismini verdikleri fazladan bir ay eklemeye başladılar.
MÖ 45 yılında Roma imparatoru Julius Caesar, Mısır’da geliştirilen güneş takvimini temel alan bir güneş takvimi başlattı. Her dört yılda bir Şubat ayına, takvimi Dünya’nın Güneş etrafındaki seyahatine uygun tutmak için fazladan bir gün veriliyordu. Sezar’ın onuruna bu sistem hala Jülyen takvimi olarak isimlendiriliyor.
Ancak yapılan son değişiklik bu değildi. Vakit geçtikçe beşerler Dünya’nın seyahatinin tam olarak 365,25 gün olmadığını, gerçekte 365,24219 gün sürdüğünü, yani artan mühletin çeyrek bir günden yaklaşık 11 dakika daha az olduğunu fark ettiler. Yani her dört yılda bir tam gün eklemek, aslında sorunu gerekenden biraz fazla düzeltiyordu.
1582’de Papa Gregory XIII, küçük bir düzenleme yapan bir buyruk imzaladı. Bu emre nazaran “yüzyıl” yılları (1700 yahut 2100 üzere 100’e bölünebilen yıllar) dışında, şayet bunlar birebir vakitte 400’e bölünemiyorsa (2000 gibi), her dört yılda bir artık yıl olacaktı. Kulağa biraz karmaşık gelse de, bu ayarlama takvimi daha da hakikat hale getirdi ve o andan itibaren Gregoryen takvimi olarak isimlendirilmeye başladı.
İslami takvimde bir yıl 355 gün çekiyor
Eğer takvim her dört yılda bir bu küçük düzeltmeyi yapmasaydı, yavaş yavaş mevsimlerle ahengi bozulurdu. Bunun çok daha bariz bir örneğini, İslami takvim ve dini günler ve ayların her yıl gerilemesiyle görebilirsiniz. İslami takvim ayın evrelerini takip eder ve fazladan gün eklemez. Bir kameri yıl sırf 355 gün uzunluğunda olduğundan, İslami takvimdeki kıymetli tarihler, güneş takvimine nazaran her yıl 10 ila 11 gün daha erken hareket eder. Örneğin İslami takvimin dokuzuncu ayı olan Ramazan ayı, 2024’te 11 Mart’tan 9 Nisan’a kadar sürecek; 2025 yılında ise 1-29 Mart tarihleri ortasında; 2026’da ise 18 Şubat’tan 19 Mart’a kadar kutlanacak.
