20 Temmuz 1969’da Neil Armstrong, Apollo 11 Ay Modülü “Eagle”dan (Kartal) çıktı ve 20. yüzyılın en ikonik konuşmalarından birini yaptı. Şayet o ve Buzz Aldrin orjinal programa sadık kalsaydı, o anda “insan için küçük bir adım, insanlık için dev bir adım” yerine çeşitli horultular duyulabilirdi.
Ay’a bir uzay aracı indirmek tehlikeli bir işti ve seyahatin kuvvetli anları da vardı. Eagle iniş aracının bilgisayarı kendisini “otomobil büyüklüğünde” kayalarla dolu bir kratere hedefledi ve Armstrong’un manevrayı gerçekleştirmek için denetimi manuel olarak ele alması gerekiyordu. Sonuçta çok az yakıtla yere indi. Ancak son 13 dakika hayli gergin geçti.
Kısacası mürettebat muhtemelen inişten sonraki birinci birkaç saat için planlanmış olan küçük bir molayı hak etmişti. Aldrin ve Armstrong’un, uzun bir seyahatin akabinde alışılagelmiş bacak esnetme hareketi yerine, iniş modülünden çıkmadan evvel birkaç saat dinlenmeleri ve uyumaları gerekiyordu.
NASA transkriptlerine nazaran Apollo Komuta Denetim, inişten kısa bir müddet sonra “Şu anki planımız, Eagle’daki mürettebatın EVA [araç dışı aktivite] hazırlıklarına başlamadan evvel bir müddet yemek yiyip dinlenmelerini sağlamak” dedi ve devam etti: “Planlanan aktiflikten yaklaşık bir saat öncesine kadar bunu kesin olarak bilemeyeceğiz yahut makul bir vakit kazanma bahtımız olmayacak.”
Ancak olayda ikili, Eagle’ı biraz daha erken terk etmek için baskı yaptı. Ay’ın yüzeyinden bir konuşma yapacak birinci insan olduğunuzda, muhtemelen aklınızdaki son şeyin beş dakikalık bir şekerleme yapmak olduğu anlaşılabilir bir durum olsa gerek.
