NASA, uzayda alevlerle düzenlediği sekiz yıllık deneylerin akabinde bir kargo uzay aracının içinde son defa ateş yaktı ve Saffire deneyini Dünya atmosferine yanıcı bir tekrar girişe hakikat yönlendirdi.
NASA’nın Saffire olarak da isimlendirilen Uzay Aracı Yangın Güvenliği Deneyleri (Spacecraft Fire Safety Experiments), 9 Ocak’ta, planlanan yine giriş için atmosfere girerken yanan Northrop Grumman Cygnus uzay aracında, alevler içerisinde sona erdi.
Ateşin yerçekimsiz ortamda nasıl davrandığını anlamak maksadıyla 2016’dan beri çeşitli deneyler yapılıyor. Ayrıyeten, NASA’nın belirttiğine nazaran Saffire, gelecekte kullanılacak uzay aracı ve uzay giysisi dizaynları için bilgi sağlamak maksadıyla farklı materyallerin uzayda alevleri nasıl yaydığını incelemek ve astronotların uzay aracından ayrılma yahut Dünya’ya dönme seçeneği olmadığında yangınla ilgili acil durumlarla başa çıkma protokollerini incelemek üzere tasarlandı.
Yukarıdaki fotoğrafta, evvelki bir Uzay Aracı Yangın Güvenliği Deneyi araştırması olan Saffire-IV sırasında mürettebatsız bir Cygnus kargo aracının içinde yanan kumaştan bir örnek görülüyor.
Saffire’ın baş araştırmacısı David Urban bir açıklamada “Mürettebat açısından işlerin berbata gitmesi için ne kadar büyük bir yangın gerekir?” sorusunu sordu ve açıklamasına şu biçimde devam etti: “Bu çeşit çalışmalar Dünya üzerindeki tüm yerleşik yapılar için yapılıyor (binalar, uçaklar, trenler, arabalar, madenler, denizaltılar, gemiler) lakin Saffire’a kadar bu araştırmayı uzay aracı için yapmamıştık.”
Saffire deneyleri, Milletlerarası Uzay İstasyonundan ayrılan bir Cygnus kargo uzay aracının içinde gerçekleştirildi ve alçak Dünya yörüngesindeki istasyonda bulunan astronot mürettebatı için hiçbir tehdit oluşturmuyorlardı. Yangınlar, yaklaşık yarım metre genişliğinde, 1 metre derinliğinde ve 1,3 metre uzunluğunda, akış kanalı ve aviyonik bölmesinden oluşan bir korumanın içinde tutuşturuldu.
NASA’nın Cleveland’daki Glenn Araştırma Merkezi proje yöneticisi Gary Ruff, yaptığı açıklamada, “Safire akış ünitesi bir rüzgar tünelidir. Havayı içinden geçiriyoruz” dedi ve devam etti: “Test şartları ayarlandıktan sonra ince bir tel üzerinden elektrik akımı veriyoruz ve materyaller tutuşuyor.”
Ünitenin içindeki kameralar grubun alevi gözlemlemesine imkan tanırken, akış ünitesinin dışındaki sensörler, uzay aracının içinde olup bitenlere ait bilgileri toplamak için tasarlandı. Manzaralar ve bilgiler daha sonra bilim insanlarının tahlil etmesi için Dünya’ya gönderildi. Lakin son deneyin atmosferik yine giriş nedeniyle yok edilmesiyle birlikte, şimdilik bunların sonuna ulaşıldı.
Son deney olan Saffire-VI, Ağustos 2023’te UUİ’ye fırlatıldı ve mürettebatlı bir uzay aracındaki şartları simüle etmek için test ünitesinde daha yüksek oksijen konsantrasyonu ve daha düşük basınçla tasarlandı. Takım, alevi pleksiglas, pamuk, Nomex, aleve güçlü elyaf ve Düşük Süratli kumaşlarda (fiberglas ve pamuk karışımı) Katı Yanmazlık Hududu üzere farklı materyaller üzerinde ateşledi.
NASA’nın bu cins bir acil durum için plan yapmasının hayli makul olduğu rahatlıkla söylenebilir. 1997 yılında, Mir uzay istasyonunda çıkan bir yangın havayı dumanla doldurduğunda ve kaçış kapsüllerine erişimlerini kestiğinde Rus kozmonotlar hayati tehlike oluşturan bir durumla karşı karşıya kalmıştı. Neyse ki mürettebat, daha berbat bir olay yaşanmadan evvel alevleri söndürmeyi başarmıştı.