Gökbilimciler, uzun bir müddettir aranılmasına karşın şimdi bulunamayan, hatta varlığı şu anda yalnızca varsayılan Dokuzuncu Gezegen’in saklanabileceği potansiyel yerleri inceleyerek bir defa daha bakmaları gereken alanı daralttılar.
Diğer yıldızların etrafında yörüngede olan gezegenleri aramak, Gezegen X olarak da bilinen Dokuzuncu Gezegeni aramayla karşılaştırıldığında izafi olarak kolay sayılabilir. Öbür yıldızlara baktığımızda, şayet gözlemlediğimiz yıldızın yanından bir gezegen geçerse ışıkta bir azalma görürüz. Son yıllarda bu geçiş usulü kullanılarak öbür yıldızların etrafında binlerce öte gezegen keşfedildi.
Ancak, bizim bakış açımıza nazaran, sadece Venüs ve Merkür mesken sahibi yıldızımızın önünden geçiyor, bu da bu usulü kendi Güneş Sistemimizdeki gezegenleri (ve öteki nesneleri) bulma konusunda işe yaramaz hale getiriyor. Ayrıyeten bu iki gezegenin zati çıplak gözle görülebildiğini düşünürsek, onları bulmak için de pek bir işe yaramadığı söylenebilir. Satürn, Jüpiter ve Mars da antik “gökyüzüne bakarak parlak bir obje görme” prosedürü kullanılarak bulundu.
Uranüs, 1781 yılında gökbilimci William Herschel tarafından, araştırmada parlak bir objenin öbür yıldızlara nazaran hareket ettiğini fark edip daha yakından incelemesi üzerine emsal halde bulundu. Fakat Neptün, gökbilimci ve matematikçi Urbain Le Verrier tarafından 1846’da Uranüs’ün gözlemlenen yörüngesi ile Newton fiziğinin yörüngesini öngördüğü yol ortasında bir fark olduğunu fark ettikten sonra keşfedildi. Le Verrier, bu farklılığın Uranüs’ün ötesindeki diğer bir gezegenle açıklanabileceğini öne sürdü ve daha evvel bilinmeyen bu cismin yörüngesine ait varsayımlarda bulundu. Bu pozisyona bakan Alman gökbilimci Johann Gottfried Galle, Neptün gezegenini buldu.
Neden dokuzuncu gezegeni arıyoruz?
Şu anda astronomların gizemli dokuzuncu gezegeni aramalarının nedeni de 2015 yılında Caltech’ten iki gökbilimcinin, Neptün’ün yörüngesini geçen altı objenin, büyük bir kütle çekim kuvvetine sahip bir şey tarafından “sürüldüklerini” düşündürecek halde bir ortaya toplandığı istikametinde ispatlar sunması. Artık birebir grup, Dünya yarıçapının iki ila dört katı olduğunu söyledikleri objenin olduğuna inandıkları yeri daralttı. Tekrar de, bunun sırf istatistiksel bir anormallik ve Caltech’teki gökbilimciler açısından bir seçim yanlılığı olabileceği istikametindeki tekliflerin bulunmasıyla, bu cisim gizemini muhafazaya devam ediyor.
Ekip, The Astronomical Journal’a sunulan yeni bir ön baskı makalesinde, Pan-STARRS1 araştırmasından elde edilen bilgileri kullanarak, evvelki araştırmalarda varsayımsal gezegenin aranacağı yerler olarak tanımlanan potansiyel yerlerin yüzde 78’ini ortadan kaldırdı. Her ne kadar bu bir hayal kırıklığı üzere gözükebilse de (yeni bir dokuzuncu gezegen bulmak, en kararlı Plüton hayranları dışında herkes için mükemmel bir haber olabilir), bulunacak bir gezegen varsa nereye bakacaklarını daraltmaları gelecekteki incelemelerin umudunun arttığı manasına geliyor.
Özellikle ilgi alımlı alanlar ortasında galaktik düzlemin yakınları yer alıyor ve bunların bir kısmı yaklaşan Vera Rubin Gözlemevi araştırması tarafından kapsanacak. Yeniden de grup, gezegenin şimdi bulunamamasının nedenlerini de araştırdı.
Ekip makalelerinde “Elbette, Dokuzuncu Gezegenin var olmaması bariz bir olasılık” diye yazıyor ve devam ediyor: “Böyle bir açıklama, dış Güneş Sistemi’nde gözlemlenen birçok olay için yeni açıklamalar gerektirecektir. Bu cins açıklamalar mevcut olana kadar, Dokuzuncu Gezegeni en mümkün hipotez olarak görmeye devam edeceğiz.”
Diğer bir seçenek ise Dokuzuncu Gezegen’in daha evvel düşünülenden daha uzakta ve daha büyük kütleye sahip olması ve bu nedenle fark edilmesinin daha güç olması. Grup şimdilik bu türlü bir gezegenin dış Güneş Sisteminde gözlemlenen objelerin yörüngelerini en yeterli formda açıklayabileceğine inanıyor. Çalışmanın başyazarı Dr. Micheal Brown Universe Today ile yaptığı görüşmede “Yörüngelerin istikametleri kümesi en yeterli bilinenidir, lakin birebir vakitte birçok objenin büyük günberi aralıkları, epey eğimli ve hatta geri giden objelerin varlığı ve Neptün’ün yörüngesinin içinden geçen çok eksantrik yörüngeler de boldur” dedi ve ekledi: “Bunların hiçbirinin Güneş Sistemi’nde olmaması gerekiyor ancak hepsi Dokuzuncu Gezegenin bir tesiri olarak kolay kolay açıklanabilir.”
Çalışma, ön baskı sunucusu arXiv üzerinde yayınlandı.