The Astrophysical Journal’da kısa bir müddet evvel yayınlanan bir çalışma, keşfedilen 18 yeni kara deliğin yakınlarındaki yıldızları nasıl yediğini ayrıntılı bir formda anlatıyor. Bu 18 yeni kara delik, gökbilimcilerin, bir yıldızın gelgit yoluyla bir kara deliğe çekildiği çok durumlar olan yeni gelgit bozulma olaylarını (TDE’ler) fark etmesiyle bulundu.
Yıldızlar modüllere ayrılır ve kara delik tarafından yavaş yavaş yenirken, elektromanyetik spektrumun her yerinde görülebilen muazzam bir güç patlaması yaratıyor. Bilim insanlarının uzayın uçsuz bucaksız alanında kara delikler bulmaya çalışırken bu TDE’leri arıyor. Yeni bulunan 18 kara delik, tespit etmek için alışılmadık bir banda (kızılötesi) bakılması gerektiği için daha evvel “gizli” kalmayı başarmıştı. Fakat bu zımnî TDE’lerin keşfi, cihandaki bilinen TDE’lerin mevcut kataloğunu iki katından daha fazlasına çıkardığı için daha da değerli olarak görülüyor.
Bu TDE’leri tespit etmek için kızılötesine bakılmasının gerekmesinin sebebi, bunların bilhassa tozlu galaksilerde bulunması. Bu, kara deliklerin çoklukla gezegen oluşumlarından ve galaksideki öteki yıldızların vefatlarından kaynaklanan bol ölçüde galaktik enkazla çevrelendiği manasına geliyor. Bu yüzden de bu enkaz bulutlarının merkezindeki kara deliklerin görülmesi zorlaşıyor.
Ancak MIT araştırmacıları, kainatı kızılötesi bantta inceleyerek çok daha fazla TDE’yi tespit edebildi ve böylelikle daha evvel bulunmayan 18 yeni kara delik izlenimi ortaya çıkarıldı. Ayrıyeten bunlar kainata dağılmış durumdaydı ve farklı galaksi tiplerinde bulunuyorlar.
Phys.org tarafından bildirildiği üzere, yeni bulguların başyazarı, bu kaynakların birçoklarının optik bantlarda görünmediğini açıkladı. Bu nedenle, bunları tespit etmek ve kataloğa ekleyebilmek için kızılötesi kullanması mecburiydi. Tespit edilen örneklerden biri tıpkı vakitte şimdiye kadar tespit edilen en yakın TDE’ydi ve araştırmacılara faal olarak beslenen kara delikleri araştırmak için yeni yollar açtı.