İşte Uğur Meleke’nin o yazısı;
”İstanbulspor’un 2023-24 dönemi hikayesi, belgeseli çekilebilecek enteresan bir kıssa hakikaten. Teknik yönetici ve futbolcular kümede kalmak için çırpınırken, ekip elbiseli birileri düşürmek istedi güya grubu.
”İSTANBULSPOR UYGUN OYNUYOR”
Gerek Hakan Yakın, gerekse Zeki Korkmaz devrinde oynadıkları futbol, ligin en az yarısından daha uygun. O meşhur Trabzon karşılaşmasında alanda kalmak isteyen futbolcular maçı bitirebilseler tahminen de galip geleceklerdi. O müsabakayı hükmen kaybettiler, akabinde üç puanları daha silindi.
O da yetmedi, devre ortasında Ndao, Ethemi, Rroca, Jensen, Muammer, ne kadar yeterli oyuncu varsa elden çıkardılar. Ve hâlâ her maçta güzel futbol sergiliyorlar. Evvelki hafta Antalya’da ikinci yarıda yüzde 60 topa sahip oldular. Şutlarda 8’e 2 üstündüler. Rakip ceza alanında 28 defa topla buluşup 2-2’lik beraberlikle çıktılar Antalya’dan.
”DAHA FAZLA TOPA SAHİP OLDU”
Dün Beşiktaş’a karşı iki yıldız Semih-Muci’ye deva bulamadılar ancak birinci yarı istatistikleri yeniden çarpıcı: Beşiktaş’tan daha fazla topa sahip oldular (%52). Rakip ceza alanında daha fazla topla buluştular (13-10). Sambissa da sağ kanadı koridora çevirdi birinci 45’te.
”SANTOS TEKRAR PRAGMATİKTİ”
Beşiktaş’sa Fernando Santos periyodundaki her maçta olduğu üzere pragmatikti, oyunla değil oyuncuyla kazandılar yeniden. Semih bir golü yoktan var etti. Muçi de ikinciyi.
”BÜYÜK KADRO OYUNU DEĞİL”
Beşiktaş, Santos periyodunda (Serdar Topraktepe tesirindeki Karagümrük karşılaşmasını çıkarırsak) maç başına 19,5 sefer rakip ceza alanında topla buluşuyor. Bu sayı, Beşiktaş’ı bu dönem çalıştıran beş teknik yönetici içinde en berbatı. Ayrıyeten Fernando Santos’lu Beşiktaş’ın rakip ceza alanında topla buluşma ortalaması 19,5 iken, Karagümrük’ün 20, Kayseri ve Alanya’nın 21, Samsun’un 22…
Beşiktaş Santos’la daha emniyetli bir imaj veriyor, evet. Lakin bilhassa birinci devrelerde ısrarla sürdürülen tutucu futbol, bence büyük kadro oyunu değil.”