O geçen asrın adamıydı. Kendisinde o vaktin gençliğinde bulunan tarife sığmaz bir efendilik, beceriklilik ve kendine güvenme karakteri vardı. O renklerine tek sözle aşıktı. Bu aşkı duydu, bu aşkı yaşadı ve bu aşkla öldü. Hüsnü vefanın, arkadaşlığın bir sembolüdür. Hele insanlığı, Beşiktaş severliği hiçbir şeyle ölçülemez. O’nu 50 lira aldığı yıllarda, 250 lirayla Ankara’ya davet ettiklerinde bu cazip teklifi kabul etmemiş ve “Ben Beşiktaş havasını almadıkça yaşayamam” demişti.
Beşiktaş’ın 1924 yılındaki “resmi” birinci Şampiyon Kadro Takımı, çeşitli nedenler yüzünden dağılmıştı. Bu yüzden Siyah-Beyazlı ekibin yine yapılanması kelam konusuydu. Genel Kaptan Şeref Bey, gençleştirmeye başladığı yeni takımda, “lokomotif” misyonunu üstlenecek bir oyuncu arayışı içine girmişti. Ne derecede şuurlu hareket edilirse edilsin, bu çapta önder bir oyuncuya rastlamak biraz da tesadüflere bağlıydı. Gerçekten Beşiktaş’ın 1927’deki Balıkesir turnesinde Egzersiz Yurdu’yla oynanan maçta, Şeref Bey uzun vakittir göklerde aradığı yıldızını, yerde (Balıkesir’de) bulmuştu.
Adı Hüsnü Savman’dı bu dayanılmaz yeteneğin… Spor dünyamız O’nu öncelikle “Beşiktaşlı Hüsnü” olarak tanımış, vakit ilerledikçe çok derecede sevmiş, hümanist davranışlarından, “babacan” karakterinden de etkilenerek kendisini “Baba Hüsnü” diye anmaya başlamıştı. Tıpkı vakitte 18 Nisan 1928 günü Zagrep Gradianski Stadı’nda Yugoslavya ile oynanan ulusal maçta, Ay-Yıldızlı formayla sol bek oynayarak Beşiktaş’ın ulusal olan birinci futbolcusu sıfatını da o kazanmıştır.
Sıradışı pozisyona gelmesinin birçok nedeni vardı. Atletizm yapıyor, güreşiyor, boks için ringe çıkıyor ve adelelerini geliştirmek için de aletli jimnastik yapmayı ihmal etmiyordu. 100 metreyi 12 saniyede kat etmesi, hava toplarında yay üzere süzülerek rakiplerinden önce topa müdahale etmesi, zamanlaması, top tekniği ve oyun zekası futbolun yanı sıra yaptığı başka sporlarla elde ettiği meziyetlerdi.
Hüsnü Savman’dan sonra 1930 yılında, Gurur Görkey de katılmıştı Beşiktaş’a. 1931’de ise yeniden Onur Bey’in atağı ile Hakkı Yeten’i bağlamıştı Siyah-Beyazlı renklere. Feviz Umam, Tereyağ Nuri, Hayati Ozgan, Nazım Ömer ve Eşref Bilgiç üzere 30’lu yılların öteki yetenekleriyle çok kısa vakitte kaynaşan”Hüsnü-Hakkı-Şeref” şeytan üçgeni rakiplerine endişe salıyordu. Baba Hüsnü’lü Kara Kartal, 1938-39, 1939-40, 1940-41, 1941-42, 1942-43 dönemlerinde da İstanbul Ligi’nin tepesindeydi devamlı olarak. Üst üste tam 5 yıl Lig Şampiyonu olan takımın lokomotifiydi.
Hüsnü Savman, 1927 ile 1943 yılları ortasına sığan 16 yıl devamınca Beşiktaş formasıyla 294 maç oynadı ve 42 de gol attı rakip kalelere. Birçok tatlı-acı olaylarla dolu spor yaşamını, 6 Lig Şampiyonluğu, 1’er Türkiye ile Ulusal Küme Birincilikleri ve 4 de şilt ve Kupa Şampiyonluklarıyla süsledi.
Kabri Beşiktaş Topluluğu için bir aile kabristanı niteliği taşıyan “Yahya Efendi Dergahı” olarak da bilinen Çırağan’dadır. Kendisini Beşiktaş’a kazandıran Şeref Bey ile tıpkı kabristanda karşılıklı yatmaktadırlar. Dünya döndükçe, Beşiktaş varoldukça ismi her vakit yaşayacaktır.
Kaynak : Vala Somalı, Beşiktaş Dergisi / 60. Sayı