Mezoterapi, birinci defa 1952 yılında Fransız tabip Pistor tarafından tanıtılan, çeşitli kozmetik ve kozmetik olmayan endikasyonları olan çağdaş bir tedavidir. Maksat, fibroblast aktivitesini ve kollajenogenezi uyarmak, ayrıyeten yaşlanma sürecinde meydana gelen elastin dejenerasyonunu ve daima transepidermal su kaybını bilakis çevirmektir.
Çok sayıda endikasyon için çeşitli mezoterapi protokollerinin geliştirilmesi, kümülatif güvenlik değerlendirmesini zorlaştırmaktadır ve bu noktaya kadar mezoterapi ile ilgili risk değerlendirmesi için daha büyük kohort çalışmaları yapılmamış olması da inançlı mezoterapi uygulamaları açısından bir risk oluşturmaktadır.
Gelişebilecek rastgele bir yan tesir riskini en aza indirmek için, mezoterapi prosedürünün her endikasyon için standardizasyonu gereklidir. Tedavi şartlarını optimize etmek için mesleksel eğitim, kâfi bilimsel altyapı ve temel hijyen standartlarına uyulması garanti edilmelidir. Ayrıyeten, yalnızca tabipleri mümkün yasal komplikasyonlardan korumak için değil, birebir vakitte hastayı tedavinin fayda ve risklerini daha düzgün anlaması konusunda eğitmek gayeli tedaviye başlamadan evvel bilgilendirilmiş bir onam alınması gereklidir.
