Duygularimiz beynimizde 1.ms.den daha az ve süratli bir vakitte harekete geçecek kadar süratlidir. Tıpkı yollarda gördüğümüz süratlice yanıp sönen renkli ışıklar üzeredir..Zor kurallarda bir seyahatle tanımadığınız insanların olduğu yabancı bir bölgeye gideceğinizi düşünün. Sıkıntı koşulların ne kadar zorlayıcı karşılaşacağınız bireylerin size ne kadar yabancı olduğu kanısı yoldaki bilinmezlikler sonucu dert tahminen de tiksinti bile oluşturacaktır. En berbat senaryolari zihnimizden geçirerek kendimizi en berbatına karşı hazırlamak isteriz. Berbat senaryoyu istifra edeceğimiz tahminen siyah torba, duygusal basınca karşı sakız ve atıştırmalıklar, ısıtan küçük battaniye,küçük bebek yastığı …üç saatlik bir seyahatte olsa bizi rahatlatan ayrılmayı sindirebileceğimiz çocukluktan beri bildiğimiz geçiş objelerine gereksinim duyarız. Seyahate çıkmadan evvel heyecanlanıp olumlu senaryolar bizi umutlandirsa da zihnimiz makûs senaryolariyla bizim yedbir almamızı ister . Her şey zittiyla kaimdir kavuşmak için ayrılığın açısına katlanmak gerekir umut etmek için birazda kaygilanmayi deneyimleyebilmeliyiz. Beynimiz evvel ümitsizliği yani tasa oluşturabilecek durumları çözümlemek kendini inançta hissetmek ister. O denli ki yola çıkmadan evvel güya vakit yetişilcek bir şeymiş üzere varış saatimizi yarış saati üzere bilmek isteriz. Güya tanınmıyormuşuz da gurbette kalmışiz üzere bir tanıdik bulursam umuduyla ısrarla o “Sarı Çizmeli Mehmed Ağayi ” arar dururuz. Hazirliklarimiz sona erip yola çiktiğimizda en başta yaşadığımız korku ve heyecan seviyesi azalir. Yola cikmadan yazdigimiz tüm berbat senaryolar hareket ettikçe geçmişe seriliverir. Tasanın yerine umut gelir. Akiip giden yolda ortada durup mola verdiğimiz yerlerde , hasretle varmayi arzuladigimiz sıla nin atmosferini teneffüs ede ede keyifli bir seyahat kalır. Yolda ilerledikçe vakitle öngörülerinizin yargilarinizin önündeki içgörünüzün daha güçlü olduğunu farkederiz.
.Bu seyahatin içgörüsü anneyle çocuğun hayat seyahatindeki bağlantıya aiittir. Annenin savunmasız süratli his geçişleri yaşama tutunan küçük bebeğinin başına gelebilecek her olumsuzluk karşısındaki umudu, heyecanı ,macerayi esneklik ve sakinlikte deneyimleyebilmesi bebeğin kendi seyahatinde geçmişteki bu network ağından yararlanabilmesini sağlar. Hayat seyahatinin belirsizlikleri hakkında iç görü ve tecrübe sahibi olmak zorlukları unutmak hisleri görmezden gelmek geleceğe dair hiç kaygilanmamak ve ayrılırken de hiç üzülmemek değildir.
İç görü Sahibi Evet Beyni işleten Network ağın misyonu kendini şartsız kabul ile gelecekte ruhsal katılık yerine esneyebilmezorluklarla basedebilmeyi, kolaylığa hareket alabilmeyi hem ferdî hislerini kabul etmeyi hem de karşısındakine empati geliştirmeyi saglar.
Daniel Siggel Evet Beyinli Çocuk kitabinda dort yaşlarındaki Alice in anne babasının. taşınma kararıni acikladiklarinda verdiği yansıdan bahseder. Alice arkadaşlarından okulundan yakinlarindan ayrilacagini için uznca ağlar .Anne babası hislerini kapsayıcı halde sorgulamadan yatistirmaya sakinlestirme çalismadan aglamasi bitene kadar yaninda durur.Ailice in Anna babasına içgörü sahibi hisleri kapsanmis şanslı çocuk olarak en hoş armağanı bu yazıyı kaleme dökerek
Beyinler kıymetlidir. Üzgün kızgın memnun üzere pek çok duyguya sahiptirler.Ben hisleri bir sürü lambaya benzetirim.. Memnunken ışık rahatsız etmez.Fakat tıpkı anda bir çok yerden işik geldiğinde başım karişir korkarım. Şu anda bu formda hissediyorum Tasinacagimiz için üzgünüm ve korkuyorum lakin biraz da heyecanlıyım..
Siz de her yerden farklı yerlerden ışıklar geldiğini hissediyorsanız.Sessizce oturup derin bir nefes alın. İnsan kendini uygun hissediyor..
Alice yaşadığı olayları izlerken kederini kaygılarını kendi dünyasındaki seyahatini tecrübelerden kendisini daima tıpkı yerden dışardan izleyen bir ay üzere kendini izledi. Zihninin bütünlüğünü hem deneyimleyen hem de izleyen rolüyle korudu. Alice bu sözlerin his etiketlerini söz dagarciginı Anne babasının ” Sorunu halletmek icin kahrın ismini koy” formülüyle tecrübelerine karşı esnek ve sakin kalabilmeyi his ve davranışlarini reguüe etmeyi ögrenmisitir..
Anne babalar olarak hayat seyahatinde karşılaştigimiz zorluklar ve olumsuz tecrübeler güya ceza yemiş üzere hisseder kendimizi pişmanlık maceralı bir seyahatte değil üzerinde bahis oynanan at yarışında buluruz. Hayat yolu bizim için bir yarış değilse şayet hayatımizi dünya aracımızın penceresinden izledigimiz hakikat yerde mola verdigimiz bizim için güzel olanları seçebilecegimiz zayıflık ve zorluklari kabul edip yetebildiklerimize odaklandığımiz keyifli bir seyahat yapabiliriz. Vaktin müspet tarafta ilerlemesi için gündüzün karmaşasindan fakat ,keşke ve tuhlerinden çıkarak gecenin karanlığında hayatın zorluklarinda yolunuzu kaybettiginizde size yol gösterecek güneşi yani hakikatinizi yansitan ay ışığına ve çabucak yanınızdaki yeryüzü yildizlariniza hayranlıkla bakacak kadar vakti durdurabilmelisiniz.
Aile Danışmanı Oyun Terapisti Vildan Ayyüzlü
