Selektif Mutizm (Seçici Konuşmazlık), çocuğun ailesi yahut yakın bağlantı içinde olduğu şahıslarla olağan bir biçimde konuşurken okul vb. çocuğa yabancı ve dert uyandırıcı gelen ortamlarda fısıldayarak konuşma ya da hiç konuşmama hali ile karakterizedir. Konuşabilme mahareti olmasına karşın çocuk bu maharetini her yerde ve herkese sergileyemez.
Selektif Mutizmli çocuklar meskende hayli hareketli ve konuşkan olabilirken mesken dışındaki ortamlarda tam zıddı bir biçimde utangaç, utangaç bir görünüme sahip olup hiç konuşmayabilirler. Konuşmalarının beklendiği durumlarda tasa, kaygı, donma, gerginlik üzere reaksiyonlar gösterebilirler. İrtibatı yazı yoluyla, işaretlerle ya da ebeveyni aracılığıyla sağladıkları görülebilir. Ekseriyetle başlangıcı okul öncesi periyoda denk gelen SM, çocuğun konuttan birinci kere ayrılıp yeni bir ortama dahil olduğu okula başlama süreci ile birlikte fark edilir hale gelir.
Oyun terapisi, ebeveyn danışmanlığı, öğretmen ile iş birliği ve muhtaçlık halinde psikiyatri takviyesi ile planlanan terapi süreci ile ilerleme kaydedilebilmektedir.
