Bazı acılar yıllar geçse de ince bir sızıyla hatırlanır. Yara tam manasıyla kapanmaz. Tahminen de hafifler demek daha hakikat fakat bunu da küçümsememek gerekir.
Ne kadar önüne bir tebessüm geçse de varlığını derinlerimizde hissederiz. Buna kulak vermek ruh sıhhatimiz için çok lakin çok ehemmiyetli. Yok saymayın. Kendinize, hislerinize, ruhunuza dürüst olun.
Başkaları anlamaz ancak siz için için bilirsiniz. Bunlar olmak ya da yaşamak istediğiniz birçok şeyin önünde mani teşkil eder.
Ancak insanın pek çok acı çektiği şeye gülebilecek kadar anlamlandırabilmesi, mesela; kendi isteğinin bir kıymeti olmadığını, zihinsel manada diğer faktörleri devredışı bıraktığını fark edip problemin diğer bir şey olduğunu anlaması beşere ruhsal bir esneklik ve hafiflik katar. O vakit cesurca, rahatlıkla bunları kendinizle konuşabilirsiniz. Ki evvel, diğerlerinden evvel kendinizle konuşmanız gerekir. Bu konuşmalarda neler hissediyorsunuz ?
İlk cümle bana ilişkin değil, geçenlerde bir programda işittim. Araştırdım kime ilişkin olduğunu bulamadım lakin birinci duyduğum andan itibaren kulağımda sonra da zihnimde yankılandığını hatırlıyorum…
