Birkaç hafta önce Bandai Namco yeni oyunları Synduality: Echo of Ada kapalı betası için bizlere yer ayırdı. Yakında konsollar ve PC için piyasaya sürülecek bu yeni extraction shooter diyebileceğimiz oyunu sizler için test ettik. Hem PvE hem PvP barındıran oyunun sunduklarına ve vaatlerine daha yakından bakma şansına eriştik. 2-3 günlük kısa da olsa yoğun geçen bir test sürecinin ardından deneyimleri bir araya toplayıp size aktarma vaktimiz geldi.
Synduality: Echo of Ada, 2222’de, Amasia şehir-devletinin çöküşünü ve sonrasını anlatan kurgusal bir dünyada geçiyor. Zehirli Ay Gözyaşları’ndan korunmak için yeraltında yaşamak zorunda kalan insanlığı kendine konu olarak seçiyor. Ay Gözyaşı denilen şeyse mavi yağmur olarak biliniyor ve yalnızca yedi gün içinde Dünya nüfusunun yüzde 92’sini öldürmüş bir fenomen. Üstelik bu yağmurun tek etkisi insanları öldürmek değil, a sayıda insanı tehdit edecek bir başka gücün, ender adı verilen yaratıkların da ortaya çıkmasına neden oluyor.
Böylece yüzey, özellikle insanlar için misafirperver olmayan bir yer haline geliyor ve insanlar hayatta kalabilmek için hayatlarını riske atarak yüzeye aralarındaki savaşçıları yolluyorlar.
Kaynak toplamak için yüzeye çıkmaya Sortita adı veriliyor. Her Drifter, bir Magus’a, özelleştirilebilir bir Cradle’a ve bir garaja sahip. Mech ve ekipmanları garajımızda seçiyor ve geliştiriyoruz ancak bunu yapabilmeniz için yeterli malzemeye sahip olmanız gerekiyor. İşte tam bu noktada Synduality: Echo of Ada yapısını kendi kendine ortaya dökmeye başlıyor: para birimi, malzemeler ve çeşitli türde ganimetler biriktirmek, zanaat ile uğraşmak ve daha güçlü eşyalar satın almak için gerekli olduğundan, bir Sortita’dan diğerine atılmak hayati önem taşıyor.
Oynanış, başlarda Escape from Tarkov olmak üzere diğer hayatta kalma oyunlarından oldukça etkileniyor. Battlestate Games’in nişancı oyununda olduğu gibi, Synduality’de de ölünce ekipman ve toplanmış ganimetler kaybediliyor. Yüzeye çıkmadan önce eşyaları sigortalanabiliyorsunuz ama en küçük bir dikkatsizliğin bile bedeli yüksek olabiliyor.
Yüzeye çıktığımızda geniş bir haritada kaynaklar ve ganimetler ararken bize verilen görevleri tamamlamak için yaklaşık 15 dakikamız var. Aslında bu yönüyle biraz Helldivers’ı hatırlatıyor. Hava koşulları kötüleştikçe hızla bir sığınak bulmak, uzun süreli Ay Gözyaşları’na maruz kalmanın olumsuz etkilerinden kaçınmasınızı sağlıyor; üstelik bu molalar sırasında, genellikle zor bulunan bazı özel sandıkları da açabiliyorsunuz.
yol boyunca Ender’larla karşılaşıyorsunuz ama çok bir şey beklemeyin. Genelde her oyundaki horde tipi düşmanlardan fazlası değiller. Ama şansınıza diğer Cradle’larla karşılaştığımızda durum değişiyor çünkü, AI tarafından yönetilen haydutların yanında, diğer oyuncular da bulunabiliyor. Extraction shooter türünün diğer temsilcileri bizi alıştırdığı gibi, Synduality’de de PvPvE’nin bir karışımı bulunuyor. Böylelikle oyuna biraz daha heyecan katılmış. Yapay zeka dışında diğer oyuncular tarafından da sürekli diken üstünde tutulmak alıştığımız ve sevdiğimiz bir gerilim. Bence Synduality: Echo of Ada’ya da çok yakışmış.
Kapalı beta olduğu için tamamen belirsizlik içinde bırakılan kişiselleştirme ve genel çeşitlilikten ayrı, şu anda beni en çok ikna eden şey harita yapısı oldu. Cradle’larla çatışmaların gerçekleştiği dikey yapıların labirentinde dolaşmak çok keyifli. Diğer Drifter’ların varlığıyla, bazı tek oyunculu görevlerden sonra en fazla iki ek oyuncuyla işbirliği yapma olanağı ortaya çıkıyor, bu da tehlikeli veya keşfedilmemiş bölgelere kaynak aramak için bir başka teşvik sağlıyor.
Çok soru var ve bunları cevaplamak için şu için elimizde çok az öğe var, özellikle de oyun ilerlemesi ve endgame teşvikleri konusunda net bir fikre sahip değilim. Kesinlikle, hem kendimi hatırlamak için hem de size hatırlatmak için, Synduality’i hızlıca yargılamamak daha iyi olur. Bu proje, bizi bir bilim kurgu animesinin kahramanları gibi hissettirmeyi hedefleyen bir iş. Sadece en kararlı oyuncuları ödüllendirmek için titiz bir yeteneğe dayalı olan bir video oyunu kategorisinde öne çıkmayı amaçlıyor.
Şu anda, Synduality’nin geleceği tahmin etmek kolay değil. Kapalı beta, online altyapıya kısmen bağlı olan çeşitli teknik hataları ortaya koyuyor. Sabit olmayan kare hızı ve hataları, projenin devam eden bir çalışma olduğunun en önemli göstergeleri olarak ön plana çıkıyor. Kısacası, kapalı beta hiç fena olmayan bir niş oyunun habercisi gibi dursa da, böyle oyunlarda rekabet ve end game dediğimiz oyun sonu içeriği çok büyük belirleyici rol oynuyor.
Kapalı beta olduğu için tamamen belirsizlik içinde bırakılan kişiselleştirme ve genel çeşitlilikten ayrı, şu anda beni en çok ikna eden şey harita yapısı oldu. Cradle’larla çatışmaların gerçekleştiği dikey yapıların labirentinde dolaşmak çok keyifli. Diğer Drifter’ların varlığıyla, bazı tek oyunculu görevlerden sonra en fazla iki ek oyuncuyla işbirliği yapma olanağı ortaya çıkıyor, bu da tehlikeli veya keşfedilmemiş bölgelere kaynak aramak için bir başka teşvik sağlıyor.
Çok soru var ve bunları cevaplamak için şu için elimizde çok az öğe var, özellikle de oyun ilerlemesi ve endgame teşvikleri konusunda net bir fikre sahip değilim. Kesinlikle, hem kendimi hatırlamak için hem de size hatırlatmak için, Synduality’i hızlıca yargılamamak daha iyi olur. Bu proje, bizi bir bilim kurgu animesinin kahramanları gibi hissettirmeyi hedefleyen bir iş. Sadece en kararlı oyuncuları ödüllendirmek için titiz bir yeteneğe dayalı olan bir video oyunu kategorisinde öne çıkmayı amaçlıyor.
Şu anda, Synduality’nin geleceği tahmin etmek kolay değil. Kapalı beta, online altyapıya kısmen bağlı olan çeşitli teknik hataları ortaya koyuyor. Sabit olmayan kare hızı ve hataları, projenin devam eden bir çalışma olduğunun en önemli göstergeleri olarak ön plana çıkıyor. Kısacası, kapalı beta hiç fena olmayan bir niş oyunun habercisi gibi dursa da, böyle oyunlarda rekabet ve end game dediğimiz oyun sonu içeriği çok büyük belirleyici rol oynuyor.