Günümüzde artık pek çok insanın gereksinim duyduğunda ruhsal dayanak almaya gittiğini biliyoruz. Toplumuzda ruhsal bilimi ile ilgili ön yargılar büyük oranda azalmış durumda. Tekrar de ne vakit ruhsal takviye alınması gerektiği ile ilgili yaygın lakin yanlış bir inanış var.
Psikolojik takviyeye baş vurmak için güya büyük travmatik olaylar olması, ağır bir depresyon yaşanması ya da işlerin çığırından çıkması gerekiyormuş üzere düşünülüyor. Halbuki ruhsal danışmanlık ve psikoterapi sürecine başvurmak için bunların olmasına gerek yok. Hatta bunlar varsa birden fazla vakit tek başına psikoterapi süreci kâfi olmaz ve psikiyatrik müdahale gerekir.
Psikolojik istişare süreci kişinin kendisini yakından tanıma fırsatı bulduğu, davranışlarının sorumluluğunu aldığı bir süreçtir. Mutsuzluk, değersizlik hissi, takıntılı kanılar ya da potansiyelini fark etme muhtaçlığı dayanak almak için kafidir.
“Psikolojik dayanak alıyorum” cümlesini söylemekten çekinen pek çok danışanım var. Yakın etrafları tarafından “sorunlu” olarak algılanmak istemiyorlar. Ruhsal dayanak alan birine “sorunlu biri demek ki” demek, konutunu temizleyen birine “pis demek ki” demekle ya da kitap okuyan birine “cahil demek ki” demekle tıpkı şeydir.
Psikolojik istişare süreci cüret gerektirir. Ruhsal danışman ve danışmanın terapötik işbirliği ile yürütülen bu süreç profesyonel ve sistematik bir yardım sürecidir. Vaktinde alınan ruhsal takviye önleyicidir. Bu nedenle takviye almak için “bir şey olmasını” beklememek gerekir.
