Atıcılığa hobi maksatlı, 11 yaşında, babasının arkadaşının Antalya’daki poligonunda başlayan Şimal Yılmaz, ortaokulda derslerinin çok ağır olduğu periyotta yaptığı spor branşının çok yararını gördüğünü lisana getirdi.
Çocukluğundan beri hiçbir vakit silahlardan korkmadığını, atıcılık üzere bir sporun olduğunu duyduğunda da bunun ilgisini çektiğini lisana getiren 20 yaşındaki atlet, “Çevreden ‘Atıcılık, silah, bir kız!’ yorumları alıyorduk fakat beni bu yorumlar hiç etkilemedi. Zira insanların tutkuları olur, hayatta tutundukları şeyler, benim de tutkum atıcılıktı. Birinci elime aldığımdan beri çok hoşuma giden bir şey oldu. Atıcılık, kendimi buldum dediğim yegane sporlardan biri benim için.” diye konuştu.
Poligona girdiğinde kendisini meskeninde üzere hissettiğini tabir eden Şimal Yılmaz, “Rutine binmiş atış, durduğunuz yer, kolunuzu kaldırdığınız maksat o kadar olağan ki doğduğumdan beri yaptığım bir şeymiş üzere.” dedi.
Şimal Yılmaz, Macaristan’ın Györ kentindeki Havalı Silahlar Avrupa Şampiyonası’nda elde ettiği gümüş madalya ve Paris 2024 Olimpiyat Oyunları için aldığı kotaya ait şunları söyledi:
“Macaristan’da gümüş madalya altın olabilirdi. Birinci başladım birinci elemelerde birkaç atışımda düşüklük yaşadım ve ondan kaçtı. Başladığım ortalamayla altın alıyordum. Minik bir bocalama yaşadım ve altın kaçtı gümüş oldu. Birinci sefer olimpiyat kotası için bir müsabakaya girdim. Finale kaldığında Avrupa Şampiyonası 2 kota veriyordu. Türkiye tarihinde bir birinci olacaktı bayanlar atıcılıkta. Bu türlü olduğu için inanılmaz heyecanlıydım. Tahminen 180 nabızla atış yapıyordum o an. Hoş başlayınca, kota alacak mıyım, o denli olacak mı üzere niyetler geldi aklıma. Zati o anda bocaladım. Sonra ‘Hayır, bırakmak yok sonuna kadar atacaksın.’ dedim ve bu türlü oldu.”
“Kendimi buldum dediğim nokta galiba burasıymış”
Çok hoş yansılar aldığını lakin kendisinde bir şeyin değişmediğini, birinci başlayan amatör sportmen üzere hissettiğini lisana getiren Şimal Yılmaz, şu değerlendirmeyi yaptı:
“Belki olimpiyatlarda madalya alana kadar da bu devam edecek. Olimpiyatta madalya alsam da değişmeyecek. Birinci başlama heyecanı var içimde. Çok heyecanlıyım, çok gururluyum, çok memnunum. Kendimi buldum dediğim nokta galiba burasıymış. Çok önemli bir dönüm noktası benim için. Bir şeyleri başarabileceğimi anladığım nokta. Antrenörüm babam, spora da birlikte başladık. Benim için hoş bir plan hazırladı. Atıcılıkta boks, güreş üzere belirli bir sıklette şunu kazanırım diyemezsiniz. O gün nasıl olduğunuza nazaran değişir. Tahminen de yüzde 90’ı ruhsal bir spor. O gün günümdeysem, inanmışsam ki inanıyorum, finale girdiğim vakit madalya bekleyebilirsiniz. Finale girmem kâfi.”
Şimal Yılmaz, 8 Mart’ta kutlanan Dünya Bayanlar Günü’ne dair de “Dünyada bayana şiddet hareketleri, berbat olayları çok üzülerek izliyorum, duyuyorum. Bütün bayanlar ismine bu madalyayı aldım. Aldığım kotayı bayanlara armağan ediyorum. Dünya Bayanlar Günü’müzü kutluyorum. Bayan olmak çok farklı. His yüklüsünüz, çok fazla şeyi kaldırıyorsunuz, çok fazla şey başarmanız gerekiyor. Ben başardım. Bayanlarımız yılmadan devam etmeli.” bildirilerini verdi.
Tek eksik olimpiyat madalyası
Ulusal atıcı Yusuf Dikeç, Avrupa ve dünya şampiyonalarında madalyalar kazandığını, tek eksiğinin olimpiyat madalyası olduğunu tabir etti.
Geldiği seviyeyi kâfi bulmadığını lisana getiren 51 yaşındaki Yusuf Dikeç, “Sporcu için en büyük muvaffakiyet, gaye olimpiyattır. Avrupa, dünya çok madalya var ancak olimpiyat eksik, inşallah olimpiyat madalyasını alırsak lakin o vakit kâfi bulacağız.” diye konuştu.
Olimpiyat madalyası amacının akabinde atıcılıkta Avrupa, dünya, olimpiyat madalyaları alacak sportmenler yetiştirerek ülkesine hizmete devam etmek istediğini aktaran Yusuf Dikeç, branşa 28 yaşında tesadüfen başladığını, genç atletleri gördüğünde çok memnun olduğunu anlattı.
Yusuf Dikeç, Macaristan’da düzenlenen Havalı Silahlar Avrupa Şampiyonası’nda altın madalya kazanan 10 Metre Havalı Tabanca Erkek Trio Ulusal Ekibi’nin şampiyonluğuna dair şunları söyledi:
“Biz grupta üçüncü arkadaşı bulamıyorduk, üçüncü ayağımız daima eksik kalıyorduk. Son yıllarda üçüncü arkadaşı da yakalık ve ekip olarak çok düzgünüz. 2021’den 2024 yılına kadar bizim hiç boşumuz yok. Kadromuz çok güçlü ve uygun. Bazen bu da yetmiyor, takım çalışması, yeterli planlama gerekiyor. Bu müsabakaya düzgün hazırlandık. Düzgün bir kamp devri geçirdik. Çalışmalar ve planlamaların sonucunda bu madalyaları ve kotayı kazandık. İsmi üstünde ekip çalışması… Biriniz eksik ya da yarım kaldığınız vakit sizi birinin destekleyeceğini bilmeniz hoş bir his.”
Çalıştığı askeri kurumdan emekli olan Yusuf Dikeç, antrenör ya da yönetici olmaktansa yapabildiği kadar spora devam etmek istediğini sonrasında da atlet yetiştirerek, yönetici takımında hizmete devam edeceğini kaydetti.
