Bazen yapmak istemediğimiz hususta talepler geldiğinde reddedemez, hayır diyemeyiz. Neden? Neden hayır diyemiyoruz? Kimi durumlarda karşımızdaki insanı kırmamak için, “hayır” dersek alacağımız olumsuz reaksiyondan korktuğumuz için kendimizi bir anda “evet” derken buluyoruz. Sonra ne mi oluyor? Hayat alanımızdan, vaktimizden hatta bazen kişiliğimizden taviz veriyoruz. Bize kalan ise koskoca bir mutsuzluk oluyor. Haydi gelin nasıl kolaylıkla “hayır” diyebiliriz bir bakalım.
Bu yolda atabileceğimiz birinci ve en değerli adım, kendimize bir “Hayır Planı” hazırlamaktır. Kolaylıkla hayır diyebilecek olsam hangi taleplere hayır derdim başlığı altında bir liste hazırlamak epey tesirlidir.
Bir öteki sistem, hayat kurallarımızı belirlemektir.
“Hangi akşamlar dışarı çıkabilirim? Hangi akşamlar dışarı çıkamam? Hangi saatlerde kendime vakit ayırırım? Hangi durumlarda insanlara yardım ederim? Hangi durumlarda yardım etmemeyi tercih ederim? Hangi eşyalarımı ödünç veririm? Hangi eşyalarımı ödünç vermem?” biçiminde hayat kurallarımızı belirlersek, birine “hayır” dediğimizde daha az suçluluk duyarız, karşımızdaki kişinin bize olan yansısında de önemli derecede azalma meydana gelir. Karşımızdaki kişi bu “hayır” karşılığını ferdî algılamaz. Bunun ona özel bir durum olmadığını, bunun bizim prensibimiz olduğunu düşünür.
Bir öteki usul, bir kimse bizi ikna etmek için sıkıştırdığı vakit kendimize şu soruları sormalıyız: ” Tek başıma olsaydım bunu yapar mıydım?” ve “Yarın ‘evet’ dediğim için pişman olur muyum?” Karşımızdaki şahsa karşılığımız bu sorulara verdiğimiz karşılıklarla paralel olmalıdır.
Eğer bu saatten sonra siz de “hayır” diyebilmek için bir adım atmaya karar verdiyseniz, istemediğiniz bir taleple karşılaştığınız vakit “hayır” dedikten sonra uzun uzun açıklamalar yapmayınız. Bu karşı taraftan “özgüvensizlik” olarak algılanabilir ve karşı taraf çok da yeterli niyetli değilse size ” evet” dedirtmek için üstünüze gelebilir.
Unutmamalıyız ki hudut koymak da, hayır demek de en doğal hakkımız. Biz ne kadar hududumuzu çizebilirsek, ne kadar benliğimizi ve egomuzu koruyabilirsek o kadar bedelli algılanırız. Beşerler bizim çizdiğimiz sonu aşamadıkları için kendimizi daha özel hissederiz.
